Autoportretowi , który jest przedmiotem wystawy Jerzego Panka artysta podporządkował bez mała całą swą twórczość, nie tylko graficzną, ale malarską i rysunkową; uczynił probierzem i ideą przewodnią swej sztuki. Wedle własnej miary i wyobrażenia o sobie, których dostarczało mu zawsze obecne w jego bliskości lustro, kreował nie tylko swój wizerunek, ale i otaczający go świat; udzielał mu swej formy. Nawet jeśli chwilowo porzucał autoportret dla innych zainteresowań, można było być pewnym, że po niedługim czasie do niego powróci, aby zweryfikować prawdę o otoczeniu.
Tak stało się w roku 1956, gdy ważny dla swej twórczości dwumiesięczny pobyt w Chinach poprzedził serią kilku autoportretów, a po powrocie natychmiast uwiarygodnił zdobyte doświadczenia na własnej osobie, manifestując jeszcze bardziej pogłębioną niż przed wyjazdem otwartość na nowe formy drzeworytu. Podobnie będzie i w późniejszych okresach jego twórczości. Kilkadziesiąt lat sztuki Panka to historia ciągłych powrotów do źródeł swej osoby, którą na co dzień widział w "złym lustrze" i przenoszenia tych doświadczeń na naturę i obserwowane zjawiska.
Projekt zrealizowano przy udziale
finansowym Gminy Miejskiej Kraków
ul. Sławkowska 14