Kolejka wąskotorowa, cegielnia w Odonowie, cukrownia w Kazimierzy Wielkiej i jej plac z konstruktywistycznymi wieżami, figura ze świętym Janem, centralne miejsce wsi, świata i wakacyjnych zabaw, kominy elektrociepłowni Łęg, wieża ciśnień, szpulowy magnetofon starszego brata, detale wnętrza w domu Oskara Hansena. Wiele z tych rzeczy przeminęło, pozostawiając w mojej wyobraźni swoistą, nostalgiczną skazę. Próbując się od niej choć trochę uwolnić, uciekłem w minimalizm formy często pozbawiony tych pokładów, ale czy żyjąc w Krakowie taka ucieczka może się powieść?
Spróbujmy wyrzucić do kosza stary „Przekrój” z okładką Mroza czy zdjęciem Plewińskiego, na dodatek jeszcze nie rozcięty, albo PRL-owski stolik na gazety towarzyszący lampie z abażurem. To wszystko, tak mocno powiązane ze wspomnieniami, powoduje rodzaj wyjątkowego związku z przedmiotem, budynkiem czy miejscem i choć przedmiot bywał masowy, dziś traktujemy go wyjątkowo. Czeski ślad na mojej wystawie to Karel Čapek, i jego Fabryka absolutu. Pojawia się w kilku odsłonach i choć tytuły nawiązują mniej lub bardziej wprost do powieściowej treści, to trudno mi zdefiniować te grafiki jako ilustracje, są to raczej moje interpretacje klimatu pewnych przedmiotów, scen czy w końcu idei przyświecającej autorowi książki. Karburatorium dla przykładu, to moja interpretacja czegoś na kształt sanktuarium – krematorium, miejsca symbolu, w którym Absolut unicestwia świat. Ten wciąż aktualny klimat powieści powstałej w 1922 roku, zaspokaja moją skromną ambicję bycia choć przez chwilę artystą nawiązującym do rzeczywistości aktualnej, choć wywiedzionej z klasyki literatury XX wieku. Być może dostrzeżecie Państwo w pracach również inne wątki, dotyczące schyłku pewnych idei, będzie trochę z Makbeta w grafice pt.: Birnam, odrobina architektury czyli praca Szpital, w którym zmarł papież modernizmu oraz linoryt W hołdzie dla Eksperymentalnego Studia Muzyki Elektronowej Polskiego Radia już dawno nieistniejącego, będą też "Drobne manufaktury chylące się ku upadkowi", no i zachodzące w smogu krakowskie słońce.( Rafał Pytel)
Rafał Pytel urodził się w 1974 roku w Krakowie. Jest artystą interdyscyplinarnym. Uprawia grafikę, tworzy obiekty przestrzenne, książki artystyczne i reliefy. W swojej pracy wykorzystuje również dźwięk. Autor osiemnastu wystaw indywidualnych, uczestnik stu zbiorowych, w tym dwudziestu międzynarodowych. Nagradzany i wyróżniany w dziedzinie grafiki. Prace w zbiorach: Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie, Muzeum Sztuki Książki w Łodzi (Kolekcja – polska książka artystyczna z przełomu XX i XXI wieku), Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi, Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze, Museum of Musashino Art University w Tokyo oraz w zbiorach prywatnych w Polsce i na świecie. Absolwent Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie. Dyplom w pracowni malarstwa prof. Stanisława Rodzińskiego z aneksem graficznym w pracowni drzeworytu prof. Zbigniewa Lutomskiego w 2000 roku. Obecnie prowadzi pracownię rysunku na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Krakowie. Od roku 2018 jest doktorem habilitowanym.
Projekt zrealizowano przy udziale finansowym Gminy Miejskiej Kraków
ul. Sławkowska 14