Artystyczny debiut Agnieszki Dobosz przypada na początek lat dziewięćdziesiątych. Należy do młodego pokolenia artystów krakowskich, których twórczość, w sposób naturalny stała się antytezą burzliwych lat osiemdziesiątych, gdy w grafice naszej dominowały tendencje figuratywne, ekspresja koloru, niepokoje związane z generacyjnym przesileniem, sytuacją społeczno-polityczną. Nadmiarowi informacji i patosowi tych lat przeciwstawia artystka ograniczenie, a nawet minimalizm użytych środków artystycznych.
20 IV - 4 V
Gdy jednak patrzymy na prace Agnieszki przypomina się innego rodzaju tradycja czasów minionych. Kontrasty płaszczyn czerni, cementowej szarości i bieli, spontanicznie rzucone wiązki delikatnych kresek, nie do końca określające jakiś kształt, każą myśleć o podwórkowych czy osiedlowych „muralach”, niekontrolowanych przez dorosłych obszarach wolności.
Tak wykształciła się prywatna artystki „art brut” nie wykalkulowana przecież, lecz wyrosła na naiwnym obrażnictwie, „grafitti” lat dzieciństwa, ale i przeżyta w atmosferze „industrialnych” lat siedemdziesiątych i w pomroce następnej dekady.
Artystka tworzy wyłącznie grafikę w czerni i bieli, na wpół abstrakcyjną, aluzyjnie nawiązującą do świata przedmiotowego, czy też równie aluzyjnie personifikującą stany psychiczne. Dąży do prostoty i naturalności graficznego przekazu ograniczonego do sfery plastycznego oddziaływania, unikając literacko-anegdotycznych zobowiązań. Ten brak heroizmu, często wyciszenie, a nawet użycie środków ubogich, podpowiedzianych przez sam graficzny proceder nie tylko nie ograniczają tej sztuki, wręcz przeciwnie otwierają szerokie pole dla jej interpretacji.[...]
Jan Fejkiel
ul. Sławkowska 14