Formy

[...] Inne są prace powstałe już w nowym tysiącleciu, prezentowane na dzisiejszej wystawie. Surzycki rezygnuje w nich zupełnie z przedstawiania postaci ludzkiej. Odwołuje się bardziej do wyobraźni niż do widzialnego świata, choć trudno te formy określić jako całkowicie abstrakcyjne W ich powstaniu pośredniczą rysunki i szkice inspirowane, jak w tradycji surrealistycznej, swobodną grą wyobraźni. Nie starają się nic ilustrować, nie stoją też za nimi  przekazy werbalne. „Nie chcę nic udawać” mówi o nich artysta ,mając na uwadze odejście od iluzjonizmu. Tytuły powstają ex post, a ich nadawanie , jak sam mówi, jest dla niego kłopotliwe. Inspiruje się muzyką, doświadczeniem przestrzeni, architekturą. Prace te są  nadal bardzo mocne  w wyrazie, oddziałują prostotą użytych środków. A jednak nie sposób nie zauważyć pewnego skomplikowania przekazu. Ekspresyjną siłę koloru, deformację, operowanie masą i rzeźbiarską bryłą znaną z wcześniejszego okresu zastępuje próba refleksji, analizy. Artystę interesuje już nie tylko to co na zewnętrz,  lecz i  wnętrze przedmiotu. Rzeźbiarz staje się na powrót rysownikiem, a konceptualny zamach porządkuje odkrywaną na nowo przestrzeń. Stąd otwierający wystawę nagrodzony na Międzynarodowym Triennale Grafiki w roku 2003 cykl  pt. „Przekroje”. Większość innych prac na wystawie, to także swoiste przekroje, próba spojrzenia do wewnątrz. Artyście blisko w tym , co zresztą sam potwierdza, do „ostrej” , architektury Franka Gherego, czy asamblaży Franka Stelli. Można doszukiwać się i innych źródeł inspiracji; zderzeń przedmiotów i faktur w późnym kubizmie, przestrzennych obiektów Dubuffeta.[...] 

Jan Fejkiel

Wystawa: 20 - 31 I