Grafika

[...] Korespondencja sztuk - zależności pomiędzy malarstwem a grafiką w twórczości Jacka Sroki - to temat pasjonujący, wymagający zresztą szerszej refleksji. To w kooperacji obu dyscyplin kształtuje się niepowtarzalna figuracja artysty. W okresie dwudziestu lat, które upłynęły od debiutu Sroki figuracja ta podlegała ciągłym zmianom. Nie sposób w krótkiej nocie uchwycić wszelkie meandry tych przemian, jeśli jednak porównamy jego grafiki z drugiej połowy lat 80. z powstałymi dziesięć lat później, uderza przemiana stylistyczna, której podlegały. Napięcie jakie towarzyszyło jego dawnym pracom, groteskowość ujęcia, często wręcz karykaturalna deformacja w następnej dekadzie ulegają wyciszeniu. Rysunek, tak wrażliwy zapis namiętności lat osiemdziesiątych, częściej ustępuje malarskiej plamie, indywidualną charakterystykę postaci zastępuje uproszczony, często multyplikowanym motyw. Powstają duże prace artysty ( „Kolorowe aspekty bycia służącym” 1999, „Siedmiu wspaniałych” 1999, „Kostium kąpielowy z rytuałem masońskim” 2000). Artysta nadal żywo reaguje na rzeczywistość, ale jego inspiracją jest , jak zawsze, literatura, wydarzenia historyczno-polityczne, rytuały chrześcijańskie i masońskie. Z tych żródeł czerpie pełnymi garściami , nie obawiając się zarzutów o eklektyzm. Jest mistrzem łączenia sprzeczności, tematów kultury „wysokiej” z „niskimi”, metafory z dosłownością, treści uczonych z przekazami trywialnymi. Komu innemu nie uszło by to na sucho. Jackowi Sroce od dość dawna się udaje. 

Jan Fejkiel

13 X - 10 XI   BWA, Kielce