[...] Wystawa jest prezentacją artystów zaliczanych już do klasyki sztuki polskiej : Janiny Kraupe, Zbigniewa Lutomskiego, Ryszarda Otręby, Jerzego Panka, Andrzeja Pietscha, a także pokolenia młodszych i zupełnie młodych artystów : Zbigniewa Biela, Andrzeja Bębenka, Henryka Ożoga, Anny Sobol-Wejman, Jacka Sroki, Marcina Surzyckiego, Stanisława Wejmana. Zetknięcie różnych generacji twórców krakowskich przekonuje o kontynuacji przez młode pokolenie tradycji mistrzów, ale także o jej twórczym przekształcaniu.
[...] Wystawa jest prezentacją artystów zaliczanych już do klasyki sztuki polskiej : Janiny Kraupe, Zbigniewa Lutomskiego, Ryszarda Otręby, Jerzego Panka, Andrzeja Pietscha, a także pokolenia młodszych i zupełnie młodych artystów : Zbigniewa Biela, Andrzeja Bębenka, Henryka Ożoga, Anny Sobol-Wejman, Jacka Sroki, Marcina Surzyckiego, Stanisława Wejmana. Zetknięcie różnych generacji twórców krakowskich przekonuje o kontynuacji przez młode pokolenie tradycji mistrzów, ale także o jej twórczym przekształcaniu.
Tradycja groteski i ekspresyjnej deformacji tak żywa w dziele Jerzego Panka, wybitnego artysty reprezentowanego dzisiaj w rzadkiej dla niego technice akwaforty, odżywa, choć w jakże odmiennej formie w twórczości Jacka Sroki, Anny Sobol-Wejman, Marcina Surzyckiego, Stanisława Wejmana. Deformacja i ekspresja, ale także dbałość o elegancję i walory estetyczne
cechują prace Henryka Ożoga. Problematyka geometryczno-konstruktywistyczna, której przedstawicielem jest Ryszrd Otręba znajduje przekorne dopełnienie w akwafortach Andrzeja Bębenka nagrodzonych Grand Prix na I Triennale Grafiki Polskiej w Katowicach. Metaforyczny pejzaż, prosty a zarazem wyszukany, buduje w cyklu akwafort Andrzej Pietsch, Janina Kraupe natomiast w swych linorytach przekazuje „pejzaże”wewnętrzne oparte na intymnym doznaniu poezji, muzyki, alchemii. Reprezentantem swoistego pejzażu przetworzonego pamięcią czasów dawnych, mitologii bliskich i orientalnych jast Zbigniew Biel. Biologiczna metafora na
pograniczu „miękkiej”geometrii form przedstawiających i abstrakcyjnych to cechy, które dominują w cyklu barwnych drzeworytów Zbigniewa Lutomskiego [...]
Jan Fejkiel
3 - 13 XII Instytut Polski, Sztokholm