Na wystawie dominują prace wielkoformatowe z ostatnich dwóch lat. Już w tym przedziale czasowym można dostrzec, jak wiele się zmienia w grafice Ożoga. Najnowszy swój cykl zatytułował Defiguracje. Nazywając rzecz po imieniu, artysta kieruje naszą uwagę na problem obecny w jego twórczości od dawna. Już bowiem od wczesnych lat 90., a może i wcześniej defiguracja była nie tylko elementem ważnym ideowo, ale i jednym ze sposobów, aby otaczający artystę świat uczynić bardziej interesującym dla grafika.
„Źródłem prawdziwej fascynacji jest dla Ożoga warsztat grafika. Artysta nie ma sobie równych w użyciu wyrafinowanej kreski dzielącej czerń i biel ( sucha igła), intensywności barwnej plamy akwatinty, aksamitności miękkiego werniksu. Grafiki Ożoga są jak rozległy szkicownik, w którym artysta testuje granice metalowych technik graficznych. Interesuje go bardziej dekonstrukcja i szkicowość…” Problem, o którym wspominałem przy okazji drugiej wystawy Ożoga w galerii w 2008 roku, dziś nabiera rangi tytułowej. Cykl Defiguracje to zderzenie dwóch światów. Albo raczej rozpad symbolicznego obiektu reprezentującego stałość, wagę, przedmiotową niepodważalność i spójność. Podłużny jak cygaro lub prostokątny, aksamitno czarny przedmiot, jak nośnik cywilizacji w Odysei kosmicznej, ulega degradacji, odkształca się w nieforemną masę. Otacza go chaos drucianych spiral i kratownic, geometrycznych figur, ażurowych atrap i kształtek, szkicowych labiryntów, porzuconych projektów. Ożóg rysuje wizję postindustrialnego śmietnika, która mogłaby napawać pesymizmem, gdyby nie walory estetycznie jakie towarzyszą temu rozpadowi i pasja z jaką kreuje ją artysta. ( Jan Fejkiel, fragment tekstu z katalogu wystawy).
Henryk Ożóg urodził się w 1956 roku w Wysokiej k.Wadowic. Studiował na Wydziale Grafiki ASP w Krakowie, gdzie w 1981 roku uzyskał dyplom. Jest profesorem zwyczajnym ASP w Krakowie. Na Wydziale Grafiki prowadzi Pracownię Wklęsłodruku. Wykłada również w Państwowej Wyższej Szkole Europejskiej w Przemyślu. Uprawia grafikę, malarstwo, rysunek. W grafice stosuje najczęściej mieszane techniki metalowe: akwatintę, suchą igłę, miękki werniks. Artysta ma w swym dorobku ponad 30 wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą. Brał udział w blisko 300 wystawach zbiorowych. Jego grafika była wielokrotnie nagradzana. Na Ogólnopolskim Konkursie Graficznym w Łodzi ( 1984 Wyróżnienie, 1994 I Nagroda) na Biennale Grafiki w Lublanie ( 1991,1997), na Triennale Grafiki Polskiej (1994, 2000, 2006 ).W roku 1997 zdobył Nagrodę Regulaminową na MTG w Krakowie oraz Nagrodę na Międzynarodowej wystawie Grafiki w Muzeum Sztuki w Portland (USA). W roku 2009 zdobył Grand Prix na 7 Triennale Grafiki Polskiej w Katowicach.
Artysta miał dotychczas trzy wystawy indywidualne w Jan Fejkiel Gallery. Brał także udział w zbiorowych pokazach organizowanych przez galerię, m.inn : Portret ironiczny , BWA Kraków, 1993, Bergisch Gladbach, 1994; Żywioł i metoda , Galerie de la C.G.E.R, 1996, Centrum Manggha, 1997; Graficy polscy – poeci francuscy, Galerie des Franciscains, St. Nazaire, 1995,1999; Visible / Invisible, Turchin Center for Visual Arts, Boone NC, USA, 2012/2013.
![MAX- I[1].jpg](files/210/MAX- I[1].jpg)
ul. Sławkowska 14