Prowadzimy działalność handlową, wystawienniczą oraz edytorską, współpracujemy z instytucjami artystycznymi i artystami reprezentującymi różne orientacje i generacje twórcze.Organizujemy wystawy indywidualne oraz zbiorowe w kraju i zagranicą:
Prowadzimy działalność handlową, wystawienniczą oraz edytorską, współpracujemy z instytucjami artystycznymi i artystami reprezentującymi różne orientacje i generacje twórcze.Organizujemy wystawy indywidualne oraz zbiorowe w kraju i zagranicą:
Jacek Sroka należy do tej generacji artystów polskich, których wczesna młodość przypada na schyłkowe lata PRL, a artystyczny debiut, już po opuszczeniu akademii, na okres stanu wojennego. Choć suche zestawienie dat brzmi niepokojąco, a nawet pesymistycznie, nie znaczy to, że Sroka należy do artystów straconego pokolenia. Nie znaczy też , że okres ten jest bez znaczenia dla jego twórczości.
Artystyczny debiut Agnieszki Dobosz przypada na początek lat dziewięćdziesiątych. Należy do młodego pokolenia artystów krakowskich, których twórczość, w sposób naturalny stała się antytezą burzliwych lat osiemdziesiątych, gdy w grafice naszej dominowały tendencje figuratywne, ekspresja koloru, niepokoje związane z generacyjnym przesileniem, sytuacją społeczno-polityczną. Nadmiarowi informacji i patosowi tych lat przeciwstawia artystka ograniczenie, a nawet minimalizm użytych środków artystycznych.
[...] Korespondencja sztuk - zależności pomiędzy malarstwem a grafiką w twórczości Jacka Sroki - to temat pasjonujący, wymagający zresztą szerszej refleksji. To w kooperacji obu dyscyplin kształtuje się niepowtarzalna figuracja artysty. W okresie dwudziestu lat, które upłynęły od debiutu Sroki figuracja ta podlegała ciągłym zmianom. Nie sposób w krótkiej nocie uchwycić wszelkie meandry tych przemian, jeśli jednak porównamy jego grafiki z drugiej połowy lat 80. z powstałymi dziesięć lat później, uderza przemiana stylistyczna, której podlegały.
[...] Korespondencja sztuk - zależności pomiędzy malarstwem a grafiką w twórczości Jacka Sroki - to temat pasjonujący, wymagający zresztą szerszej refleksji. To w kooperacji obu dyscyplin kształtuje się niepowtarzalna figuracja artysty. W okresie dwudziestu lat, które upłynęły od debiutu Sroki figuracja ta podlegała ciągłym zmianom. Nie sposób w krótkiej nocie uchwycić wszelkie meandry tych przemian, jeśli jednak porównamy jego grafiki z drugiej połowy lat 80. z powstałymi dziesięć lat później, uderza przemiana stylistyczna, której podlegały. Napięcie jakie towarzyszyło jego dawnym pracom, groteskowość ujęcia, często wręcz karykaturalna deformacja w następnej dekadzie ulegają wyciszeniu.
[...] W swych pracach często przedstawia ułożone szeregowo, zbliżone do siebie motywy. Tworząc luźną szachownicę abstrakcyjno -figuratywnych znaków, śladów, ideogramów,„katalogując” formy i znaczenia, niemal dzień po dniu układa swój intymny dziennik. Często jej prace pozbawione są tradycyjnej dramaturgii , tworzy obrazy bez zdecydowanych napięć kierunkowych, zagęszczeń i rozrzedzeń, wytłumień i kulminacji. Odbijanie grafiki z kilkunastu , a nawet kilkudziesięciu płyt umożliwiło artystce powiększenie formatu prac, jej kontakt z matrycą stał się zarazem bardziej bliski i intymny. Stał się także sposobem na twórczość, gdy przez długi czas nie mogła korzystać z pracowni. To właśnie w domowych warunkach powstała jedna z piękniejszych prac w jej dorobku tryptyk pt:Kobiety w oknach.